Hoe kan het dat een omroep dat met belastinggeld wordt gerund zo te werk kan gaan? Tegen mensen op straat, politieagenten, politici en al het andere die een andere mening delen dan de redactie van Powned. Dat gebeurt er als niet de kwaliteit maar de kwantiteit -in dit geval de kijkcijfers- belangrijk zijn.

De formule is eigenlijk heel simpel: maak iemand belachelijk, zend dat uit en je krijgt ongetwijfeld veel kijkers. Waarom? Omdat wij dat leuk vinden om te zien. Een formule waar niet alleen Powned en Geenstijl maar ook andere programma’s gebruik van maken.

Deze vrouw kan volgens de jury van het programma Idols absoluut niet zingen. Uiteraard mag de jury daar zijn eigen mening over hebben, maar hoe in dit geval Gordon reageert op de vrouw is bijna onmenselijk. De vrouw wordt belachelijk gemaakt en u ziet, het filmpje is alleen op Youtube meer dan 700 duizend keer bekeken.

Terug naar Powned/Geenstijl.

Deze ‘verslaggever’ doet alsof hij wil laten zien wat het werk van een ‘flitsagent’ nou inhoudt, maar dat hij hele andere bedoelingen heeft laat hij – voor de op lettende kijker – al vanaf het begin van het programma zien. ‘We komen een agentje tegen en die is aan het flitsen’, zegt hij. De formule die ik zojuist heb geschetst is meteen al aan het begin van het programma in werking gezet door deze ‘verslaggever’.

Echter de kritiek op deze vorm van journalistiek bedrijven (voor zover je dat journalistiek kan noemen) is groot en daar moest iets op bedacht worden. Dat is ook de reden waarom Powned vandaag de dag vaak maatschappelijke / actuele en nieuwswaardige onderwerpen in haar programma’s verwerkt. Bijvoorbeeld buitenlandse ambassadeurs die zich niet altijd aan de regels houden. En daar hebben ze bij Powned iets op bedacht: een wielklem.

Dat ambassadeurs hun boetes niet betalen is inderdaad nieuws en deze ambassadeurs om een reactie vragen is het recht van elke journalist. Maar voor Powned geldt nog iets: de formule moet toegepast worden. En dat kan op verschillende manieren: d.m.v. een wielklem of iemand een vraag stellen en hem vervolgens niet de kans geven om antwoord op deze vraag te geven door simpelweg de microfoon terug te trekken. Of juist op het moment dat een geïnterviewde zijn zin heeft afgemaakt, de microfoon nog onder zijn neus te houden waarmee je hem dwingt nog iets te zeggen. En als je niks meer te zeggen hebt, dan zeg je vaak iets doms. (is een algemeen bekend trucje onder journalisten)

Dan hebben we nog niet eens te gesproken over het knip en plakwerk tijdens de montage van de videobeelden. En als het ook nog eens lukt om een uitgelokte vechtpartij vast te leggen op camera dan is het echt feest wat betreft de kijkcijfers.

Nog een voorbeeld:

Overval mensen met een vraag die zij niet verwachten en geef ze absoluut geen tijd om te denken in de hoop dat ze van verbijstering niet uit hun woorden komen. Zend uitgerekend dat stukje uit en weer heb je veel kijkcijfers.

En zeg nou zelf, hoe zou u reageren als ik  met camera en microfoon onder uw neus u op deze wijze zou benaderen? Hoor ik u zeggen dat u juist heel anders en rustiger zou reageren???

Maar weet u dat juist die stukjes nooit uitgezonden zullen worden?

Demet TV- Oktay Basaran