7 kasim 2013 tarihinde Avrupa Birligi Adalet Divani ‘Demir’ davasinda kararini aciklamisti ve Türklerin ‘eerste toelating’, yani ilk giris ve oturum müracaatlarinda Ankara Antlasmasi cercevesinde, hak talebinde bulunabilecegini kararlastirmisti.
Hollanda Danistayi (Afdeling Rechtspraak Raad van State) 4 subat 2014 tarihinde Hollanda’da yürüyen davayla ilgili son durusma yapinildi ve heyecanla Danistayin Hollandadaki Türklerin kaderini belirleyecek karari beklemekteydik. Hollanda Danistayi 30 nisan 2014 tarihinde tarihe gececek kararini acikladi ve Türkler birkez daha Göcmen Bakanliginin (IND) tezlerini yok sayacak karari aldirtti.
Danistay kararinda Avrupa Birliği ve Türkiye arasında var olan Ankara Antlaşmasının (Katma Protokoller, ve Ortaklık Konsey Kararları dahil) Hollanda’da yaşayan, ama yasal statüsü olmayan Türk vatandaşlarından istenen, şart koşulan MVV vizesinin Ankara Antlaşmasına istinaden, 1 Aralık 1980 yılında yürürlüğe giren ‘Ortaklık Konsey Kararı 1/80’in 13’üncü maddesine aykırılığından dolayı, MVV şartının Türklere geçersizliğine karar verdi.
Sözkonusu davanın aile birleşimi üzerine yürütülmemesine rağmen, verilen kararın emsal teşkil ettiğini bunun diğer bir anlamının “her Türk vatandaşının alınan bu karara dayanarak, MVV şartından muaf tutulabileceği” olmasi genel kural olarak vermistir.
Dava gerekçesi olarak 1963 Ankara Antlasmasına dayanarak, 1980 Ortaklık Konsey Kararı 1/80 protokolunun 13’üncü maddesinin ‘haklarında kısıtlamalar yapılamaz’ (standstill-clausule) ilkesi çerçevesinde alınmış. Bu karar bir kere daha Ankara Antlaşması’nın Türk vatandaşlarına ne kadar ek haklar beraberinde getirdiği de bu sayede fark edilmiş oldu. Türklerin oturum ve çalışma haklarında yeni ve kısıtlayıcı nitelikte olan Hollanda mevzuatı da geçersiz hale geldi.
Bu karar güncel hayata nasıl yansıyacak?
Güncel hayatta ve pratikte bu karar şu kolaylıkları beraberinde getirecektir: Yasal olmayan veya seyahat vizesiyle Hollanda’da bulunan Türk vatandaşı, Hollanda’da (veya başka bir AB ülkesinde) 1 Aralık 1980 yılındaki o ülkedeki kriterler çerçevesinde değerlendirilmesi gerekmektedir. Yani 2014’teki yasalar değil, 1 Aralık 1980 yasaları geçerli olacak!
Aile birleşiminden faydalanmak isteyen ve yasal olmayan vatandaşlar, bu karara dayanarak, Türkiye’ye gitmeksizin direkt olarak oturum başvurusu yapma hakkı kazanmış olacak. Tabiiki aile birlesimi oturum müracaatlarinda gecerli olan gelir kriterlerine uyum saglayarak yapilmasi gerekmektedir. Böyle bir müracaat yapinildiginda, IND ilk önce sartlara uyup uymadigini kanaat getirmesi gerekmektedir. Bütün sartlar yerine getirildiginde, artik MVV vizesinin olmadigindan dolayi, red edemeyecektir!
MVV vizesi nedir?
Herhangi bir yabancı (Türkler dahil) Hollanda’da ikamet/oturum hakkı elde edebilmesi için, ilk önce kendi ülkesindeki Hollanda Büyükelçiliği veya Hollanda Başkonsolosluğu aracılığıyla MVV (oturum vizesi) alma yükümlülüğü buluınuyor. MVV vizesi (oturum vizesi) olmaksızın oturum müracaatı yapıldığında bu müracaatlar her zaman red cevabı alıyor.
Kısacası, Hollanda Devleti bir yabancınınn oturum alma hakkını önceden denetler, bütün kriterlere uyum sağlandığı tespit edildikten sonra ancak, o kişinin Hollanda’ya gelmesine izin verir ve sözkonusu MVV vizesi yabancının pasaportuna ilave edilir. Bu vizeyle Hollanda’ya yasal giriş yapan bir kişi ancak bundan sonra oturum müracaatı yapabilir.
Uygulama
Hollanda’daki Türk toplumuna bu kararin hayirli olmasini diliyorum ve meselenin takipcisi oldugumuzu ve uygulanmaya koyulana kadar takip edecegimizi ve Uluslararasi Hukuktan dogan haklarimizin tamamini alana kadar, (hukuk) mücadelemize devam edecegimizden hicbir tereddütleri olmamalari gerektigini bir kere daha tekrar etmek istiyorum.
Türk Hukukcular Birligi Baskani, Av. Ejder Köse
******
Uitspraak van de rechter:
Uitspraak 201402257/2/V1
| Datum van uitspraak | woensdag 30 april 2014 |
| Tegen | de minister van Buitenlandse Zaken |
| Proceduresoort | Voorlopige voorziening |
| Rechtsgebied | Vreemdelingenkamer – Regulier |
201402257/2/V1.
Datum uitspraak: 30 april 2014
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak van de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State op een verzoek van de minister van Buitenlandse Zaken om het treffen van een voorlopige voorziening (artikel 8:81 van de Algemene wet bestuursrecht; hierna: de Awb) hangende het hoger beroep van onder meer:
de minister van Buitenlandse Zaken,
tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam, van 27 februari 2014 in zaak nr. 13/29681 in het geding tussen:
[vreemdelingen], mede voor hun minderjarige kinderen,
en
de minister van Buitenlandse Zaken.
Procesverloop
Bij besluit van 17 juli 2013 heeft de minister van Buitenlandse Zaken aanvragen van de vreemdelingen om hun een machtiging tot voorlopig verblijf (hierna: mvv) te verlenen, afgewezen.
Bij besluit van 1 november 2013 heeft de minister van Buitenlandse Zaken, voor zover thans van belang, het daartegen door de vreemdelingen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.
Bij uitspraak van 27 februari 2014 heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdelingen ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en bepaald dat de minister van Buitenlandse Zaken binnen zes weken na verzending van de uitspraak een nieuw besluit op het gemaakte bezwaar neemt met inachtneming van de uitspraak.
Tegen deze uitspraak heeft onder meer de minister van Buitenlandse Zaken hoger beroep ingesteld.
Voorts heeft hij de voorzitter verzocht een voorlopige voorziening te treffen.
De vreemdelingen hebben een verweerschrift ingediend.
De voorzitter heeft het verzoek ter zitting behandeld op 2 april 2014, waar de minister van Buitenlandse Zaken en de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, vertegenwoordigd door drs. H. Heinink, werkzaam bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie, zijn verschenen.
Overwegingen
1. Ambtshalve overweegt de voorzitter als volgt.
1.1. Ingevolge artikel 8:104, eerste lid, van de Awb, kunnen een belanghebbende en het bestuursorgaan bij de Afdeling hoger beroep instellen tegen een uitspraak van de rechtbank als bedoeld in artikel 8:66, eerste lid, van de Awb.
Met ingang van 1 juni 2013 is de wet van 24 mei 2012 tot wijziging van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: de Vw 2000) in verband met nationale visa en enkele andere onderwerpen (Stb. 2012, 258; hierna: de Wet nationale visa) in werking getreden.
Bij deze wet is per 1 juni 2013 aan de Vw 2000 een aantal artikelen toegevoegd. Ingevolge het toegevoegde artikel 2k is de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie bevoegd de aanvraag tot het verlenen van een mvv in te willigen, af te wijzen dan wel niet in behandeling te nemen.
Ingevolge artikel II, eerste lid, van de Wet nationale visa, blijft op de behandeling van aanvragen om een mvv die zijn ingediend voor het tijdstip van inwerkingtreding van evenbedoelde artikelen het recht dat gold voor dat tijdstip van toepassing.
Ingevolge het tweede lid blijft ten aanzien van de mogelijkheid om bezwaar te maken en beroep in te stellen tegen een besluit op een aanvraag als bedoeld in het eerste lid het recht dat gold voor het tijdstip van inwerkingtreding van evenbedoelde artikelen van toepassing.
Ingevolge artikel 1 van het Besluit van 10 juni 2013, nr. 13.001140, houdende departementale herindeling met betrekking tot visa lang verblijf, (Stcrt. 20 juni 2013, nr. 16492; hierna: het Besluit) wordt de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie belast met de behartiging van de aangelegenheden betreffende de verlening van visa met het oog op de toegang voor een verblijf met een duur van meer dan drie maanden, voor zover deze zorg voor de datum van inwerkingtreding van dit besluit was opgedragen aan de minister van Buitenlandse Zaken.
Ingevolge artikel 4 treedt het Besluit in werking met ingang van de dag na de datum van uitgifte in de Staatscourant waarin het wordt geplaatst en werkt het terug tot en met 1 juni 2013.
1.2. Uit de inwerkingtreding van artikel 2k van de Vw 2000 en artikel 1 van het Besluit per 1 juni 2013 volgt dat de bevoegdheid van de minister van Buitenlandse Zaken om in mvv-zaken op aanvragen en bezwaren te beslissen op die datum is overgegaan op de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie. Nu die bepalingen geen voorbehoud maken voor zaken waarin de aanvraag is ingediend vóór 1 juni 2013 en artikel II, eerste en tweede lid, van de Wet nationale visa, geen uitdrukkelijke bepaling over de bevoegdheidsovergang bevat, kan het betoog van de minister van Buitenlandse Zaken dat de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie slechts bevoegd is te beslissen in mvv-zaken waarin de aanvraag na 1 juni 2013 is ingediend niet worden gevolgd.
1.3. Reeds omdat, gelet op het voorgaande, de uit de aangevallen uitspraak volgende verplichting om een nieuw besluit op bezwaar te nemen op de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie rust, kon de minister van Buitenlandse Zaken tegen die uitspraak geen hoger beroep instellen.
1.4. De Afdeling heeft tot nu toe in mvv-zaken waarin de minister van Buitenlandse Zaken na 1 juni 2013 hoger beroep heeft ingesteld geen gevolgen verbonden aan vorenbedoelde bevoegdheidsovergang. Derhalve dient naar het voorlopig oordeel van de voorzitter niet-ontvankelijkverklaring van het hoger beroep van de minister van Buitenlandse Zaken ook thans nog achterwege te blijven; vergelijk de uitspraak van de Afdeling van heden in zaak nr. 201308558/1/V1. Het hogerberoepschrift en het verzoek om een voorlopige voorziening zullen worden beschouwd als door de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie ingediend.
2. Het verzoek heeft geen verdere strekking dan dat bij wijze van voorlopige voorziening wordt bepaald dat de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie in afwachting van de uitspraak op het door hem ingestelde hoger beroep aan de aldus bestreden uitspraak geen gevolg hoeft te geven.
2.1. Gelet op hetgeen in het hogerberoepschrift is aangevoerd, valt niet uit te sluiten dat de aangevallen uitspraak niet in stand zal blijven. Gelet hierop en nu het verweerschrift van de vreemdelingen geen blijk geeft van bijzondere belangen die er thans toe nopen dat aan de aangevallen uitspraak gevolg wordt gegeven voordat op het hoger beroep is beslist, ziet de voorzitter aanleiding de na te melden voorlopige voorziening te treffen.
3. Het verzoek dient als gegrond te worden toegewezen.
4. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:
bepaalt bij wijze van voorlopige voorziening dat de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie geen nieuw besluit op het gemaakte bezwaar hoeft te nemen voordat de Afdeling op het hoger beroep heeft beslist.
Aldus vastgesteld door mr. N. Verheij, als voorzitter, in tegenwoordigheid van mr. T. Hartsuiker, ambtenaar van staat.
w.g. Verheij w.g. Hartsuiker
voorzitter ambtenaar van staat