Ingezonden brief. Onderstaande is op 15 januari ter publicatie verzonden aan onze redactie.
***
Leiders brief aan westerse jongeren
In de Naam van God, de Barmhartige, de Genadevolle Voor de jongeren in westerse landen,
De bittere gebeurtenissen veroorzaakt door blinde terrorisme in Frankrijk heeft mij wederom ertoe geleid jullie jongeren aan te spreken. Voor mij is het jammer dat zulke incidenten het kader vormt voor een gesprek. Maar de waarheid is dat als pijnlijke zaken geen grond vormen voor het vinden van oplossingen en geen wederzijds overleg creëeren, dan zal de schade worden vermenigvuldigd.
Overal ter wereld veroorzaakt de pijn van elke mens verdriet voor een medemens. De aanblik van een kind, dat zijn leven verliest in de aanwezigheid van zijn dierbaren, een moeder wiens vreugde voor haar gezin verandert in rouw, een man, die zich moet haasten om het levenloze lichaam van zijn echtgenote naar een plek te brengen en de toeschouwer die niet weet of hij de laatste scène van zijn leven ziet- deze zijn scènes die de emoties en gevoelens van een mens beïnvloeden. Iedereen die weet wat liefde is en humaan is, wordt verdrietig en raakt beïnvloed door de getuigenissen van deze scenes- of het nu gebeurt in Frankrijk, Palestina, Irak, Libanon of Syrië.
Ongetwijfeld hebben ook anderhalfmiljard moslims deze gevoelens. Ook zij verafschuwen en komen in opstand tegen de daders en diegenen die verantwoordelijk zijn voor deze calamiteiten. Het probleem is echter, dat wanneer de pijn van vandaag niet wordt gebruikt om een betere en veiligere toekomst te bouwen, dan zal het slechts veranderen in bittere en doelloze herinneringen. Ik geloof oprecht dat het alleen de jongeren zijn, die door het leren van de lessen van de tegenslagen van vandaag, de bevoegdheid hebben om nieuwe middelen te ontdekken om aan de toekomst te bouwen. Het zijn de jongeren die barrières kunnen vormen in de misleide pad die het westen tot de huidige impasse heeft gebracht.
Het is waar dat terrorisme vandaag onze gemeenschappelijke zorg is. Echter, het is noodzakelijk voor jullie om te weten dat de onzekerheid en spanning die jullie hebben ervaren tijdens de recente gebeurtenissen, verschilt van de pijn die de bevolkingen van Irak, Jemen, Syrië en Afghanistan hebben ervaren voor vele jaren op twee belangrijke manieren. Ten eerste, de islamitische wereld is in grotere mate, in grotere hoeveelheid en voor een langere periode het slachtoffer van terreur en wreedheid geweest. Ten tweede, dit geweld wordt helaas ondersteund door bepaalde grootmachten door middel van verschillende methoden en doeltreffende middelen.
Vandaag zijn er weinig mensen die niet geïnformeerd zijn over de rol van de Verenigde Staten van Amerika in het creëren, verzorgen en bewapenen van al-Qaeda, de Taliban en hun ongunstige opvolgers. Naast deze directe steun, worden de openlijke en bekende aanhangers van takfiri terrorisme- ondanks het hebben van de meest achterlijke politieke systemen- gezien als bondgenoten van het westen, terwijl de meest baanbrekende, helderste en meest dynamische democratieën in de regio meedogenloos worden onderdrukt. De bevooroordeelde reactie van het westen over de ontwaakte beweging in de islamitische wereld is een illustratief voorbeeld van het tegenstrijdige westerse beleid.
De andere kant van deze tegenstrijdige beleid is te zien in de ondersteuning van het staatsterrorisme van Israël. Het onderdrukte Palestijnse volk heeft de ergste vorm van terrorisme ervaren in de afgelopen zestig jaar. De bevolking van Europa heeft voor een paar dagen zijn toevlucht genomen in hun huizen en zich onthouden van de aanwezigheid in drukke plaatsen. Het speelt zich tientallen jaren af dat een Palestijnse familie, zelfs in haar eigen huis niet veilig is van de dood en vernietigingende machines van het zionistische regime. Wat voor soort afschuwelijke geweld van vandaag is vergelijkbaar met die van de vestigingsconstructies van het zionistische regime?
Dit regime- zonder ooit serieus en sterk gecensureerd te zijn door invloedrijke bondgenoten, of zelfs door de zogenaamde onafhankelijke internationale organisaties- vernietigt iedere dag de huizen van Palestijnen en vernietigt hun boomgaarden en boerderijen. Dit wordt gedaan zonder hen zelfs de tijd te geven om hun bezittingen of agrarische producten te verzamelen. Meestal wordt dit gedaan voor het zicht van de doodsbange en betraande ogen van vrouwen en kinderen die de brutale mishandeling van hun familieleden meemaken. In sommige gevallen worden deze familielieden meegesleept naar gruwelijke martelkamers. Kennen wij in de wereld van vandaag, ander geweld dan op deze schaal, reikwijdte en voor een dergelijke lange periode?
Het neerschieten van een vrouw midden op straat omdat zij protesteert tegen een soldaat die geheeld bewapend is- als dit niet terrorisme is, wat dan wel? Mag deze barbarij, omdat het wordt gedaan door de strijdkrachten van de bezettende overheid, niet extremisme worden genoemd? Of misschien alleen omdat deze scènes 60 jaar lang herhaaldelijk te zien waren op tv-schermen, ze onze geweten niet meer ontroeren?
De militaire invasies van de islamitische wereld in de afgelopen jaren- met talloze slachtoffers- zijn een ander voorbeeld van de tegenstrijdige logica van het westen. De aangevallen landen, naast de veroorzaakte schade aan de mens, hebben hun economische en industriële infrastructuur verloren, hun groei en ontwikkeling is gestopt of vertraagd en in sommige gevallen is er sprake van een veroorzaking van achteruitgang van een paar decennia. Ondanks dit alles, wordt er ruwweg aan hen gevraagd om zichzelf niet te zien als onderdrukt. Hoe kan aan een land, dat wordt omgezet in puin, waarvan de steden en dorpen bedekt zijn met stof, worden verzocht zichzelf niet te zien als onderdrukt? Zou een eerlijke verontschuldiging niet beter zijn dan het promoten van onbegrip en het zwijgen over rampen? De pijn die de islamitische wereld heeft geleden in deze jaren door de hypocrisie en onbetrouwbaarheid van de indringers, is niet minder dan de pijn van de materiële schade.
Lieve jongeren! Ik heb de hoop, dat jullie nu of in de toekomst, deze hypocriete mentaliteit kunnen veranderen, een mentaliteit waarvan de hoogste vaardigheid de doelen op lange termijn verbergt en kwaadaardige doelstellingen siert. Naar mijn mening is de eerste stap in het creëren van veiligheid en vrede, een hervorming van dit geweld genererende mentaliteit. Zolang dubbele standaarden het westerse beleid domineren, zolang terrorisme- in de ogen van zijn krachtige supporters- is verdeeld in “goede” en “slechte” types, en zolang de belangen van de overheid voorrang krijgen boven de menselijke waarden en ethiek, dan dienen de wortels van het geweld niet worden gezocht in andere plaatsen.
Helaas hebben deze wortels grip genomen in het westerse culturele beleid in de loop van vele jaren en hebben ze een zachte en stille invasie veroorzaakt. Veel landen van de wereld zijn trots op hun lokale en nationale culturen, culturen die door ontwikkeling en regeneratie menselijke samenlevingen eeuwenlang hebben gevoed. De islamitische wereld is hierop geen uitzondering. Maar in het huidige tijdperk, dringt de westerse wereld met het gebruik van geavanceerde middelen aan op het klonen en de replicatie van haar cultuur op een wereldwijde schaal. Ik beschouw het opleggen van de westerse cultuur op andere volkeren en de banalisering van onafhankelijke culturen als een vorm van stille geweld en extreme schadelijkheid.
Er doet zich een vernedering van rijke culturen en het beledigen van de meest geëerde delen hiervan voor, terwijl de alternatieve cultuur die wordt aangeboden op geen enkele manier een kwalilificatie heeft voor zijn vervanging. Bijvoorbeeld, de twee elementen van “agressie” en “morele promiscuïteit” die helaas de belangrijkste elementen van de westerse cultuur zijn geworden, hebben zelfs de positie en aanvaardbaarheid van de regio gedegradeerd.
Dus nu is de vraag als volgt: zijn wij “zondaars” omdat wij geen agressieve, vulgaire en domme cultuur willen? Dienen wij verantwoordelijk gehouden worden voor het blokkeren van de overstroming van ongepastheid, dat gericht is op onze jeugd in de vorm van verschillende vormen van quasi-art? Ik ontken het belang en de waarde van de culturele interactie niet. Wanneer deze interacties zijn uitgevoerd in natuurlijke omstandigheden en met respect voor de ontvangende cultuur, resulteren ze in groei, ontwikkeling en rijkdom. Integendeel, disharmonische interacties hebben geleid tot niet-succesvolle en schadelijke opleggingen.
We moeten met teleurstelling stellen dat verachtelijke groepen zoals DAESH voortkomen uit geïmporteerde culturen. Als de zaak slechts theologisch zou zijn, dan zouden we getuige zijn van dergelijke verschijnselen vóór de koloniale tijd, maar de geschiedenis toont het tegendeel. Gezaghebbende historische gegevens laten duidelijk zien hoe kolonialistische samenvloeiing van extremistische en verworpen gedachten in het hart van een bedoeïen stam, het zaad van extremisme in deze regio plantte. Hoe is het mogelijk dat zulke vuilnis als DAESH voortkomt uit een van de meest ethische en humane religieuze scholen, die als onderdeel van haar innerlijke kern, de gedachte omvat dat het nemen van het leven van een mens is gelijk aan het doden van de hele mensheid?
Men moet zich afvragen waarom mensen die geboren zijn in Europa en die intellectueel zijn, worden aangetrokken tot deze groepen? Kunnen we echt geloven dat mensen met slechts één of twee reizen naar oorlogsgebieden, plotseling zo extreem worden dat ze de lichamen van hun landgenoten met kogels kunnen beschieten? Op dit punt kunnen we zeker niet de gevolgen van een leven gevoed in een pathologische cultuur in een corrupte en geweldadige omgeving vergeten. Op dit punt hebben we de volledige analyses nodig, analyses die de verborgen en schijnbare corrupties zien. Wellicht creëerde een diepe haat- gevestigd in de jaren van economische en industriële groei en voortkomend uit ongelijkheid en eventueel juridische en structurele vooroordeel- ideeën die om de paar jaar verschijnen op een misselijkmakende manier.
In ieder geval, jullie zijn diegenen die de schijnbare lagen van jullie eigen samenleving moeten ontdekken en de wrok doen laten verdwijnen. Spleten moeten worden afgedicht, niet dieper worden gemaakt. Overhaaste reacties is een grote fout bij de bestrijding van terrorisme, die alleen de kloven verbreedt. Elke gehaaste en emotionele reactie die zou kunnen isoleren, intimideren en meer angst creëeren voor de islamitische gemeenschappen in Europa en Amerika -die bestaan uit miljoenen actieve en verantwoordelijke mensen- en die hen zouden beroven van hun fundamentele rechten meer dan dat al gebeurd is en die hen zouden verdrijven van de samenleving- zal niet alleen het probleem niet oplossen, maar zal de afgronden en wrok te verhogen.
Oppervlakkige maatregelen en reacties, vooral als zij juridische vormen aannemen, zullen niets doen, maar verhogen de huidige polarisaties, openen de weg voor toekomstige crisissen en zullen resulteren in niets anders. Volgens ontvangen rapporten, hebben een aantal landen in Europa richtlijnen uitgegeven om burgers aan te moedigen om moslims te bespioneren. Dit gedrag is onrechtvaardig en we weten allemaal dat het streven naar onrecht ongewenste omkeerbaarheid tot gevolg heeft. Trouwens, de moslims verdienen niet een dergelijke mishandeling. Eeuwenlang heeft de westerse wereld de moslims goed gekend- de dag dat westerlingen te gast waren in islamitische landen en werden aangetrokken door de rijkdom van hun gastheren en op een andere dag toen zij gastheren waren en geprofiteerd hebben van de inspanningen en gedachtegoed van moslims- over het algemeen ervaren zij niets minder dan vriendelijkheid en verdraagzaamheid.
Daarom wil ik dat jullie jongeren de basis leggen voor een correcte en eerlijke interactie met de islamitische wereld op basis van juiste begrip, diepe inzicht en lessen geleerd uit verschrikkelijke ervaringen. In dit geval en in de niet al te verre toekomst, zullen jullie getuigen zijn van een gebouw, gebouwd op deze stevige fundamenten die een dak van vertrouwen creëert, de warmte van veiligheid en vrede aanbiedt en leidt tot een betere wereld.
Sayyid Ali Khamenei 8ste van Azar, 1394 – 29 november, 2015
