De Turkse gemeenschap wilt dat de Tweede Kamer de aanpassingen aan de remigratiewet gaat heroverwegen. Daarvoor zijn de afgelopen maanden 55 duizend handtekeningen opgehaald welke gisteren zijn overhandigd aan de leden van de Tweede Kamer.

Volgens het burgerinitiatief zijn minstens 40 duizend handtekeningen nodig om een bepaalde vraagstuk op de agenda van de Tweede Kamer te krijgen. Nu de Turkse gemeenschap 55 duizend handtekeningen heeft verzameld, betekent dit dat de Tweede Kamer dit onderwerp binnenkort moet bespreken.

De Turkse gemeenschap wil dat de aanpassingen in de remigratiewet ongedaan worden gemaakt. Onlangs heeft de Tweede Kamer besloten om zwaardere eisen te stellen aan de wet. Het Turks Platform Den Haag die samen met het Vrijheids Platform actief handtekeningen heeft verzameld zegt ‘blij te zijn met het aantal handtekeningen. Volgens de organisatoren van voelen veel Turken zich benadeeld nu er zwaardere regels gelden voor de remigratiewet.

Of de Tweede Kamer ook daadwerkelijk zal instemmen met het verzoek van de Turkse gemeenschap om de zwaardere eisen ongedaan te maken is zeer de vraag.

© Demet TV

Hieronder de originele brief van de organisatoren

(Heroverweging) Remigratiewet

De overheid helpt immigranten uit bepaalde landen die terug willen keren naar hun geboorteland of naar het land waarvan zij de nationaliteit hebben of hebben gehad. In bepaalde situaties is er financiële hulp mogelijk bij of na hun remigratie. De Remigratiewet is sinds 1 april 2000 van kracht en biedt personen die naar het land van herkomst willen remigreren, faciliteiten hiertoe. De wet kent twee voorzieningen: de basisvoorziening en de remigratie-uitkering. De basisvoorziening is een eenmalige uitkering als tegemoetkoming voor de kosten van de verhuizing. De remigratie-uitkering is een maandelijks bedrag dat remigranten ontvangen voor hun levensonderhoud. Om in aanmerking te kunnen komen voor een remigratie-uitkering geldt onder meer als voorwaarde dat men 45 jaar of ouder is en dat men bij aanvraag ten minste zes maanden een Nederlandse uitkering heeft ontvangen.

Volgens de gegevens van SVB hebben er met behulp van de Remigratiewet tussen 2005 en 2012 totaal 13.467 immigranten een aanvraag ingediend om gebruik te kunnen maken van de remigratieregeling en inmiddels vertrokken naar het land van herkomst. Uit onderzoeksrapporten bleek dat voor de groep migranten die met een remigratie-uitkering zijn vertrokken, het perspectief op de Nederlandse arbeidsmarkt bij vertrek slecht was. Ze stonden, met andere woorden, bij vertrek laag op de participatieladder. Ongeveer de helft van deze groep ontving een Nederlandse uitkering meer dan 3 jaar en ruim 17 procent ontving zelfs meer dan tien jaar een uitkering.

Het kabinet pleit voor een verhoging van de leeftijdsgrens van 45 naar 55 jaar. Volgens het kabinet past de leeftijdsgrens van 45 jaar niet meer binnen de huidige maatschappelijke situatie waarbij veel aandacht is voor het behoud van arbeidsparticipatie, verhoging van de pensioenleeftijd en prioriteit van inburgering. (Her)intreding op de arbeidsmarkt voor werklozen van migranten blijkt erg moeilijk te worden vanaf 55 jaar. De gemiddelde leeftijd bij vertrek van remigranten met een maandelijkse uitkering is 53 jaar. Het financiële effect van de verhoging van de leeftijdsgrens naar 55 jaar zal dan ook miniem zijn.
In haar redenering voor het verhogen van de leeftijdsgrens, concentreert het kabinet zich op de kansen voor de migrant op de arbeidsmarkt en dus op een succesvolle integratie. Migranten in de leeftijdscategorie 45-55 jaar moeten zich –zelfs als blijkt dat zij werkelijk kansloos zijn op het arbeidsmarkt- blijven inzetten om een plek te bemachtigen op de arbeidsmarkt. De kansloosheid op de arbeidsmarkt voor deze groep migranten is algemeen erkend. Vaak is al jarenlang een traject gevolgd met persoonlijke begeleiding om een baan te bemachtigen, echter zonder resultaat. Ons inziens is de voorgestelde verhoging van de leeftijdsgrens van 45 naar 55 jaar voor deze groep migranten met name vanwege de erkenning van kansloosheid op de arbeidsmarkt op zijn minst onredelijk te noemen.

Deze mening wordt gedeeld door het NMI. In tegenstelling tot het kabinet pleit het NMI namelijk voor handhaving van de leeftijdsgrens van 45 jaar, in combinatie met strikte criteria voor het vaststellen van de kansloosheid op de arbeidsmarkt. Het NMI ziet geen reden om migranten van 45 jaar en ouder die in een uitzichtloze positie verkeren tegen hun zin in Nederland te houden. De uitkomst van het profielonderzoek onderbouwt deze zienswijze. Dit onderzoek laat zien dat ruim meer dan de helft van de aanvragers van de remigratievoorzieningen bestaat uit personen in de leeftijdscategorie 45-55 jaar. Van het totale aantal aanvragers heeft bijna de helft meegedaan aan een traject gericht op (her)intreding tot de arbeidsmarkt. Het onderzoek toont aan dat ook de groep gebruikers van de Remigratiewet in de leeftijdscategorie 45-55 jaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt. Zij verkeren al ruim vóór zij 55 jaar zijn in een uitzichtloze positie, ongeacht de inspanningen gericht op (her)intreding op de arbeidsmarkt. Het is niet in hun belang, noch dat van de samenleving dat deze groep nog langer in een uitzichtloze situatie dient te verkeren alvorens zij kunnen remigreren.

Bovendien mag het uitgangspunt van de Remigratiewet niet vergeten worden. Er is geen belang mee gediend indien personen vanwege allerlei belemmeringen zich genoodzaakt voelen in Nederland te blijven en af te zien van terugkeer naar het herkomstland.

Een onderzoek van regioplan heeft uitgewezen dat de invoering van een Remigratiewet de overheid kosten bespaart. De Remigratiewet is ingericht voor mensen van wie verwacht wordt dat zij niet meer te ´redden´ zijn uit hun achterstandspositie. Wanneer deze groepen in Nederland blijven kosten zij de overheid meer dan wanneer zij met een remigratie uitkering naar het herkomstland terugkeren. Er hoeft dan namelijk niet langer meer in hun integratie – die toch veelal kansloos is- geïnvesteerd te worden. Bovendien is de hoogte van de remigratie uitkering lager dan de uitkering die men in Nederland ontvangt omdat de remigratie uitkering berekend wordt op basis van de bestaanskosten in het herkomstland. Deze bestaanskosten zijn vrijwel altijd lager dan in Nederland.

Heroverweging Remigratiewet:
Per 1 juli 2014 wijzigt de Remigratiewet. Vanaf dan vervalt bijvoorbeeld de eenmalige uitkering voor de kosten van de verhuizing. Maar er verandert meer: aanvragers moeten 55 jaar of ouder zijn, afkomstig zijn uit een van de doelgroepen van de wet en op de leeftijd van 18 jaar of ouder naar Nederland gekomen zijn, minstens één jaar uitkeringsgerechtigd zijn en minstens 8 jaar legaal in Nederland verbleven hebben. Bovendien wordt de Basisvoorziening afgeschaft.
Wat wij vragen;
Wij hebben maar liefst 55.000 handtekeningen uit heel Nederland verzameld. Alle deelnemers willen het zelfde: Dat de Remigratiewet niet wordt gewijzigd en wordt gehandhaafd.
Waarom:
– De kans is zeer klein dat de migranten die een overheidsuitkering ontvangen tussen 45 en 55 jaar terug zullen keren naar de arbeidsmarkt. De concurrentie is te groot en de werkloosheid cijfers zijn te hoog. De meeste vacatures zijn voor de opgeleiden.
– De re-integratie trajecten falen.
– De belastingbetaler heeft baat hierbij. Per jaar blijft 40 mln. euro bespaard.
– De integratie wordt niet belemmerd maar juist bevorderd.
– Het zorgstelsel heeft baat hierbij.
– Mensen die arbeidsongeschikt zijn zullen niet terugkeren naar de arbeidsmarkt.
– Door de oplopende vergrijzing nemen de kosten voor medische zorg toe. Doordat de mensen op hogere leeftijd remigreren, zullen deze kosten uitblijven.

Graag verzoeken wij dat met de door ons gehouden petitie er rekening mee gehouden wordt en de huidige remigratiewet blijft ongewijzigd.

Bij voorbaat dank,
Hoogachtend.     Turks Platform Den Haag en Vrijheids Platform